TUCHT - MOTIVERING - TOEREKENBAARHEID
De directeur heeft zich voor het bewezen zijn van de ten laste gelegde tuchtrechtelijke inbreuk gebaseerd op de materiële vaststellingen zoals beschreven in het RAD van 8 september 2021. Bovendien gaf klager de feiten tijdens de tuchtrechtelijke hoorzitting toe. De Klachtencommissie acht het niet onredelijk dat de feiten die beschreven werden in het RAD door de directeur werden gekwalificeerd als zijnde het zich zonder toelating bevinden in een ruimte buiten de toegestane tijdsperiode of in een ruimte die men niet gerechtigd is te betreden (artikel 130, 4° van de Basiswet). Uit deze kwalificatie blijkt volgens de Klachtencommissie dat er rekening werd gehouden met het feit dat klager zich bij de eerste aanmaning zonder tegenspraak terug naar zijn cel begaf. Men rekende hem immers geen opzettelijke aantasting van de orde of het geen gevolg geven aan de aanmaningen of bevelen van het personeel aan. De motivering van de tuchtbeslissing voldoet volgens de Klachtencommissie aan de vereisten van artikel 8 van de Basiswet. Dat er aan de actie van klager een tuchtrechtelijk gevolg werd gegeven is volgens de Klachtencommissie niet onredelijk, nu uit het dossier blijkt dat klager wist dat hem een individuele wandeling werd opgelegd maar hij dit aspect van zijn tuchtsanctie probeerde te omzeilen uit ontevredenheid over voornoemde tuchtsanctie. Dat zijn daden als een nieuwe tuchtinbreuk konden gekwalificeerd worden, brengt met zich mee dat hij handelde in strijd met de algemene voorwaarde verbonden aan een tuchtsanctie met uitstel, namelijk dat hij zich dient te onthouden van nieuwe tuchtrechtelijke inbreuken. Ingevolge artikel 143 §4, vierde lid van de Basiswet kon de directeur in dat geval bepalen dat de met uitstel uitgesproken tuchtsanctie geheel of gedeeltelijk ten uitvoer wordt gelegd. De directeur opteerde voor een tenuitvoerlegging van de gehele tuchtsanctie van 10 dagen ATV. De Klachtencommissie acht deze sanctie redelijk. De klacht is ongegrond.
De directeur heeft zich voor het bewezen zijn van de ten laste gelegde tuchtrechtelijke inbreuk gebaseerd op de materiële vaststellingen zoals beschreven in het RAD van 8 september 2021. Bovendien gaf klager de feiten tijdens de tuchtrechtelijke hoorzitting toe. De Klachtencommissie acht het niet onredelijk dat de feiten die beschreven werden in het RAD door de directeur werden gekwalificeerd als zijnde het zich zonder toelating bevinden in een ruimte buiten de toegestane tijdsperiode of in een ruimte die men niet gerechtigd is te betreden (artikel 130, 4° van de Basiswet). Uit deze kwalificatie blijkt volgens de Klachtencommissie dat er rekening werd gehouden met het feit dat klager zich bij de eerste aanmaning zonder tegenspraak terug naar zijn cel begaf. Men rekende hem immers geen opzettelijke aantasting van de orde of het geen gevolg geven aan de aanmaningen of bevelen van het personeel aan. De motivering van de tuchtbeslissing voldoet volgens de Klachtencommissie aan de vereisten van artikel 8 van de Basiswet. Dat er aan de actie van klager een tuchtrechtelijk gevolg werd gegeven is volgens de Klachtencommissie niet onredelijk, nu uit het dossier blijkt dat klager wist dat hem een individuele wandeling werd opgelegd maar hij dit aspect van zijn tuchtsanctie probeerde te omzeilen uit ontevredenheid over voornoemde tuchtsanctie. Dat zijn daden als een nieuwe tuchtinbreuk konden gekwalificeerd worden, brengt met zich mee dat hij handelde in strijd met de algemene voorwaarde verbonden aan een tuchtsanctie met uitstel, namelijk dat hij zich dient te onthouden van nieuwe tuchtrechtelijke inbreuken. Ingevolge artikel 143 §4, vierde lid van de Basiswet kon de directeur in dat geval bepalen dat de met uitstel uitgesproken tuchtsanctie geheel of gedeeltelijk ten uitvoer wordt gelegd. De directeur opteerde voor een tenuitvoerlegging van de gehele tuchtsanctie van 10 dagen ATV. De Klachtencommissie acht deze sanctie redelijk. De klacht is ongegrond.