KC32/21-0068
Fondée
Compensation
KC - Turnhout
Commission des plaintes
Mesure de sécurité particulière
BIJZONDERE VEILIGHEIDSMAATREGEL - MOTIVERING - TEGEMOETKOMING
De Klachtencommissie stelt vast dat de motivering van de maatregelen beperkt blijft tot een standaardformulering. De motivering haalt niet aan welke “ernstige aanwijzingen” er voorhanden zouden zijn (de toepassingsvoorwaarde voor het opleggen van een BVM). Het kan niet de bedoeling zijn dat de beslissing enkel zou kunnen begrepen worden mits samenlezen ervan met het verslag van het horen van de gedetineerde en dat klager (of de Klachtencommissie) zelf maar de elementen uit dat verslag dient te halen die zouden kunnen gekwalificeerd worden als een ernstige aanwijzing (of in casu het “aanhoudend gevaar”). De motivering van de BVM voldoet dan ook niet aan de vereisten van artikel 8 j° artikel 110 van de Basiswet.
De Klachtencommissie stelt vast dat de tweede maatregel, namelijk de beperking van bezoek tot glasbezoek van personen die goedgekeurd worden door de directie, niet behoort tot de mogelijkheden zoals voorzien door artikel 112 van de Basiswet. Omdat deze maatregel wél expliciet wordt voorzien in artikel 117, 3° van de Basiswet in het kader van een individueel bijzonder veiligheidsregime, leidt de Klachtencommissie hieruit af dat de wetgever dit in het geval van de BVM niét als mogelijkheid heeft willen aanreiken. Deze maatregel is dan ook ontoelaatbaar. Het opleggen van glasbezoek, zij het dan bij wijze van ordemaatregel, kan enkel indien voldaan is aan de voorwaarden van artikel 60 §3 van de Basiswet.
De klacht is gegrond. De BVM wordt vernietigd. Klager krijgt een tegemoetkoming van één extra bezoek.
De Klachtencommissie stelt vast dat de motivering van de maatregelen beperkt blijft tot een standaardformulering. De motivering haalt niet aan welke “ernstige aanwijzingen” er voorhanden zouden zijn (de toepassingsvoorwaarde voor het opleggen van een BVM). Het kan niet de bedoeling zijn dat de beslissing enkel zou kunnen begrepen worden mits samenlezen ervan met het verslag van het horen van de gedetineerde en dat klager (of de Klachtencommissie) zelf maar de elementen uit dat verslag dient te halen die zouden kunnen gekwalificeerd worden als een ernstige aanwijzing (of in casu het “aanhoudend gevaar”). De motivering van de BVM voldoet dan ook niet aan de vereisten van artikel 8 j° artikel 110 van de Basiswet.
De Klachtencommissie stelt vast dat de tweede maatregel, namelijk de beperking van bezoek tot glasbezoek van personen die goedgekeurd worden door de directie, niet behoort tot de mogelijkheden zoals voorzien door artikel 112 van de Basiswet. Omdat deze maatregel wél expliciet wordt voorzien in artikel 117, 3° van de Basiswet in het kader van een individueel bijzonder veiligheidsregime, leidt de Klachtencommissie hieruit af dat de wetgever dit in het geval van de BVM niét als mogelijkheid heeft willen aanreiken. Deze maatregel is dan ook ontoelaatbaar. Het opleggen van glasbezoek, zij het dan bij wijze van ordemaatregel, kan enkel indien voldaan is aan de voorwaarden van artikel 60 §3 van de Basiswet.
De klacht is gegrond. De BVM wordt vernietigd. Klager krijgt een tegemoetkoming van één extra bezoek.