TUCHT - KWALIFICATIE INBREUK - TOEREKENBAARHEID
In casu steunt de directeur voor het bewezen zijn van de inbreuk “het zich zonder toelating bevinden in een ruimte buiten de toegestane tijdsperiode of in een ruimte die men niet gerechtigd is te betreden” op de materiële vaststellingen zoals omschreven in het RAD. Uit het verslag van de tuchtzitting blijkt dat klager de verantwoordelijkheid nam voor deze actie, waarvan hij erkende dat ze fout was. Hij geeft daarbij wel een plausibele uitleg voor zijn actie, maar die uitleg kan de actie zelf niet ongedaan maken. De directeur kon er volgens de Klachtencommissie dan ook redelijkerwijs vanuit gaan dat de omschreven feiten gekwalificeerd konden worden als een inbreuk zoals bepaald in artikel 130, 4° van de Basiswet, die aan klager kon worden toegerekend.
Voor het bewezen zijn van de inbreuk “de opzettelijke aantasting van de psychische integriteit” steunt de directeur op de materiële vaststellingen zoals omschreven in het RAD d.d. 26 mei 2021. Ter tuchtzitting, alsook in zijn klacht, betwist klager de bewoordingen in het RAD. Hij nuanceert onder meer dat hij gezegd heeft dat het personeelslid “een zieke geest heeft”, maar wel “dat er iets mis is met haar”. Dat hij allerlei zaken heeft geroepen ontkent hij echter niet. Hoewel de in het RAD d.d. 26 mei 2021 omschreven feiten ook gekwalificeerd zouden kunnen worden als “het beledigen van personen die zich in de gevangenis bevinden”, is de Klachtencommissie van oordeel dat de zwaarte van hetgeen er gezegd werd, in combinatie met het feit dat klager andere gedetineerden probeerde te betrekken in het beledigen van het personeelslid, ertoe leidt dat de directeur redelijkerwijs kon besluiten de omschreven feiten gekwalificeerd dienden te worden als een inbreuk zoals bepaald in artikel 129, 2° van de Basiswet, die aan klager kon worden toegerekend.
De Klachtencommissie acht 11 dagen ATV, waarvan 7 dagen effectief en 4 dagen voorwaardelijk, een redelijke sanctie voor deze twee inbreuken. De klacht is ongegrond.
In casu steunt de directeur voor het bewezen zijn van de inbreuk “het zich zonder toelating bevinden in een ruimte buiten de toegestane tijdsperiode of in een ruimte die men niet gerechtigd is te betreden” op de materiële vaststellingen zoals omschreven in het RAD. Uit het verslag van de tuchtzitting blijkt dat klager de verantwoordelijkheid nam voor deze actie, waarvan hij erkende dat ze fout was. Hij geeft daarbij wel een plausibele uitleg voor zijn actie, maar die uitleg kan de actie zelf niet ongedaan maken. De directeur kon er volgens de Klachtencommissie dan ook redelijkerwijs vanuit gaan dat de omschreven feiten gekwalificeerd konden worden als een inbreuk zoals bepaald in artikel 130, 4° van de Basiswet, die aan klager kon worden toegerekend.
Voor het bewezen zijn van de inbreuk “de opzettelijke aantasting van de psychische integriteit” steunt de directeur op de materiële vaststellingen zoals omschreven in het RAD d.d. 26 mei 2021. Ter tuchtzitting, alsook in zijn klacht, betwist klager de bewoordingen in het RAD. Hij nuanceert onder meer dat hij gezegd heeft dat het personeelslid “een zieke geest heeft”, maar wel “dat er iets mis is met haar”. Dat hij allerlei zaken heeft geroepen ontkent hij echter niet. Hoewel de in het RAD d.d. 26 mei 2021 omschreven feiten ook gekwalificeerd zouden kunnen worden als “het beledigen van personen die zich in de gevangenis bevinden”, is de Klachtencommissie van oordeel dat de zwaarte van hetgeen er gezegd werd, in combinatie met het feit dat klager andere gedetineerden probeerde te betrekken in het beledigen van het personeelslid, ertoe leidt dat de directeur redelijkerwijs kon besluiten de omschreven feiten gekwalificeerd dienden te worden als een inbreuk zoals bepaald in artikel 129, 2° van de Basiswet, die aan klager kon worden toegerekend.
De Klachtencommissie acht 11 dagen ATV, waarvan 7 dagen effectief en 4 dagen voorwaardelijk, een redelijke sanctie voor deze twee inbreuken. De klacht is ongegrond.