KC21/21-0007
Fondée
Compensation
KC - Merksplas
Commission des plaintes
Disciplinaire
TUCHT - SUBSIDIARITEIT - PROPORTIONALITEIT - SANCTIE - TEGEMOETKOMING
De Klachtencommissie oordeelt dat de weigering van het bevel van het personeel in casu te wijten is aan een fout begrip van de situatie door klager, ten gevolge van de gehanteerde taal. Uit het dossier blijkt dat men klager pas verdere uitleg heeft gegeven over de verplichte verhuis naar paviljoen V ter gelegenheid van de tuchtrechtelijke hoorzitting. Ook op dat ogenblik blijft men echter naar paviljoen V verwijzen met het woord “hospitaal”. Artikel 122 van de Basiswet bepaalt dat het beroep op de tuchtprocedure beperkt moet blijven tot situaties waarin de handhaving van de orde en de veiligheid van de inrichting dit gebiedend rechtvaardigen en er geen enkel ander middel kan worden gebruikt om dit te verzekeren. De Klachtencommissie kan zich niet van de indruk ontdoen dat in casu een gesprek met een glasheldere uitleg, gebruik makend van de juiste bewoordingen, meer aangewezen was geweest dan de opstart van een tuchtprocedure. Ook ter zitting van de Klachtencommissie blijkt duidelijk dat klager het nog steeds niet begrepen heeft en blijft vallen over het woord “hospitaal”. Artikel 143 van de Basiswet bepaalt dat bij de keuze van de aard en de omvang van de tuchtsanctie rekening wordt gehouden met de ernst van de inbreuk en met de omstandigheden waarin zij plaatsvond. Gelet op hetgeen door de directie verklaard werd ter zitting, met name dat elke persoon die dit geweigerd zou hebben 10 dagen ATV zou krijgen, besluit de Klachtencommissie dat de sanctie in casu onredelijk is, nu er géén rekening werd gehouden met de omstandigheden, namelijk dat klager helemaal niet begreep waarom hij plots moest verhuizen naar het “hospitaal”, waardoor zijn eerste reactie van weigering volgens de Klachtencommissie begrijpelijk was. De klacht is gegrond. De tuchtbeslissing wordt vernietigd. Klager krijgt als tegemoetkoming de keuze tussen tien (10) extra telefoongesprekken bovenop het wettelijke minimum OF tien (10) extra wandelingen bovenop het wettelijke minimum OF vier (4) extra bezoeken bovenop het minimum.
De Klachtencommissie oordeelt dat de weigering van het bevel van het personeel in casu te wijten is aan een fout begrip van de situatie door klager, ten gevolge van de gehanteerde taal. Uit het dossier blijkt dat men klager pas verdere uitleg heeft gegeven over de verplichte verhuis naar paviljoen V ter gelegenheid van de tuchtrechtelijke hoorzitting. Ook op dat ogenblik blijft men echter naar paviljoen V verwijzen met het woord “hospitaal”. Artikel 122 van de Basiswet bepaalt dat het beroep op de tuchtprocedure beperkt moet blijven tot situaties waarin de handhaving van de orde en de veiligheid van de inrichting dit gebiedend rechtvaardigen en er geen enkel ander middel kan worden gebruikt om dit te verzekeren. De Klachtencommissie kan zich niet van de indruk ontdoen dat in casu een gesprek met een glasheldere uitleg, gebruik makend van de juiste bewoordingen, meer aangewezen was geweest dan de opstart van een tuchtprocedure. Ook ter zitting van de Klachtencommissie blijkt duidelijk dat klager het nog steeds niet begrepen heeft en blijft vallen over het woord “hospitaal”. Artikel 143 van de Basiswet bepaalt dat bij de keuze van de aard en de omvang van de tuchtsanctie rekening wordt gehouden met de ernst van de inbreuk en met de omstandigheden waarin zij plaatsvond. Gelet op hetgeen door de directie verklaard werd ter zitting, met name dat elke persoon die dit geweigerd zou hebben 10 dagen ATV zou krijgen, besluit de Klachtencommissie dat de sanctie in casu onredelijk is, nu er géén rekening werd gehouden met de omstandigheden, namelijk dat klager helemaal niet begreep waarom hij plots moest verhuizen naar het “hospitaal”, waardoor zijn eerste reactie van weigering volgens de Klachtencommissie begrijpelijk was. De klacht is gegrond. De tuchtbeslissing wordt vernietigd. Klager krijgt als tegemoetkoming de keuze tussen tien (10) extra telefoongesprekken bovenop het wettelijke minimum OF tien (10) extra wandelingen bovenop het wettelijke minimum OF vier (4) extra bezoeken bovenop het minimum.