KC10/23-0036
Non fondée
Irrecevable
KC - Hasselt
Commission des plaintes
Disciplinaire
Pas de décision du directeur
TUCHT - SANCTIE - GEEN BESLISSING DIRECTEUR - BEVOEGDHEID
Gelet op zijn bekentenis tijdens de tuchtrechtelijke hoorzitting en de inhoud van zijn klachtenformulier, betwist klager de tuchtinbreuk en bijgevolg het opleggen van een sanctie niet. Klager meent echter dat hij een te zware sanctie heeft gekregen. De klachtencommissie beperkt haar onderzoek bijgevolg tot de wettelijkheid en redelijkheid van de straftoemeting. Klager werd gesanctioneerd voor het bezit of gebruik van technologische middelen die onregelmatige communicatie met de buitenwereld mogelijk maken, een inbreuk van eerste categorie. De directeur heeft een algemene tuchtsanctie van dertig dagen ATV opgelegd. De Basiswet bepaalt dat de directeur de keuze heeft over de aard en de omvang van de tuchtsanctie. De directeur dient enerzijds rekening te houden met de wettelijk bepaalde maximumsancties en anderzijds met de evenredigheid tussen de ernst van de inbreuk en de sanctie. Voor een inbreuk van eerste categorie kan maximaal dertig dagen ATV worden opgelegd. De tuchtsanctie is bijgevolg wettig. De klachtencommissie is bovendien van oordeel dat de tuchtsanctie ook niet onredelijk of onbillijk is. De directeur heeft in de tuchtbeslissing expliciet verwezen naar het aspect van herhaling, waarbij klager eerder al betrapt werd op het bezit van een gsm. De directeur heeft klager met dit aspect geconfronteerd tijdens de tuchtrechtelijke hoorzitting en klager had hier niks op te zeggen. De klacht is ongegrond.
Klager beklaagt zich in de tweede plaats dat hij gedurende zijn ATV-sanctie geen intern bezoek kon ontvangen van zijn echtgenote die ook in de gevangenis van Hasselt verblijft. De Basiswet bepaalt dat de gedetineerde het recht behoudt om tijdens zijn ATV bezoek te ontvangen van de in artikel 59, §1, bedoelde personen van buiten de gevangenis. Behoudens andersluidende beslissing vanwege de directeur, vindt het bezoek plaats in een lokaal dat voorzien is van een transparante wand die de bezoekers van de gedetineerde scheidt. Daarenboven is bezoek tussen gedetineerden onderworpen aan dezelfde regels als bezoek tussen gedetineerden en niet-gedetineerden. Bijgevolg had klager het recht om glasbezoek met zijn echtgenote te krijgen, behoudens andersluidende beslissing van de directeur. Volgens het verweer van de directie heeft klager echter geen vraag gesteld om dergelijk bezoekmoment te organiseren zodat de directeur ook geen beslissing hieromtrent heeft genomen. Bij gebreke aan een beslissing van de directeur, is de klacht onontvankelijk.
Gelet op zijn bekentenis tijdens de tuchtrechtelijke hoorzitting en de inhoud van zijn klachtenformulier, betwist klager de tuchtinbreuk en bijgevolg het opleggen van een sanctie niet. Klager meent echter dat hij een te zware sanctie heeft gekregen. De klachtencommissie beperkt haar onderzoek bijgevolg tot de wettelijkheid en redelijkheid van de straftoemeting. Klager werd gesanctioneerd voor het bezit of gebruik van technologische middelen die onregelmatige communicatie met de buitenwereld mogelijk maken, een inbreuk van eerste categorie. De directeur heeft een algemene tuchtsanctie van dertig dagen ATV opgelegd. De Basiswet bepaalt dat de directeur de keuze heeft over de aard en de omvang van de tuchtsanctie. De directeur dient enerzijds rekening te houden met de wettelijk bepaalde maximumsancties en anderzijds met de evenredigheid tussen de ernst van de inbreuk en de sanctie. Voor een inbreuk van eerste categorie kan maximaal dertig dagen ATV worden opgelegd. De tuchtsanctie is bijgevolg wettig. De klachtencommissie is bovendien van oordeel dat de tuchtsanctie ook niet onredelijk of onbillijk is. De directeur heeft in de tuchtbeslissing expliciet verwezen naar het aspect van herhaling, waarbij klager eerder al betrapt werd op het bezit van een gsm. De directeur heeft klager met dit aspect geconfronteerd tijdens de tuchtrechtelijke hoorzitting en klager had hier niks op te zeggen. De klacht is ongegrond.
Klager beklaagt zich in de tweede plaats dat hij gedurende zijn ATV-sanctie geen intern bezoek kon ontvangen van zijn echtgenote die ook in de gevangenis van Hasselt verblijft. De Basiswet bepaalt dat de gedetineerde het recht behoudt om tijdens zijn ATV bezoek te ontvangen van de in artikel 59, §1, bedoelde personen van buiten de gevangenis. Behoudens andersluidende beslissing vanwege de directeur, vindt het bezoek plaats in een lokaal dat voorzien is van een transparante wand die de bezoekers van de gedetineerde scheidt. Daarenboven is bezoek tussen gedetineerden onderworpen aan dezelfde regels als bezoek tussen gedetineerden en niet-gedetineerden. Bijgevolg had klager het recht om glasbezoek met zijn echtgenote te krijgen, behoudens andersluidende beslissing van de directeur. Volgens het verweer van de directie heeft klager echter geen vraag gesteld om dergelijk bezoekmoment te organiseren zodat de directeur ook geen beslissing hieromtrent heeft genomen. Bij gebreke aan een beslissing van de directeur, is de klacht onontvankelijk.