BC/24-0055
Fondée
Beroepscommissie
Commission d'Appel
Régime de sécurité particulier individuel
IBVR - MEDISCH ADVIES - GEÏNTERNEERDE - ZORGPLICHT - PROPORTIONALITEIT
Het loutere feit dat de directie verkeerdelijk het standaardformulier inzake een medisch advies bij een plaatsing aan de psychiater voorlegde, brengt niet met zich mee dat er sprake is van een schending van artikel 118 §7 van de basiswet inzake de vereiste van een psycho-medisch verslag bij een hernieuwing.
Er rust een verantwoordelijkheid op het inrichtingshoofd en a fortiori op de directeur-generaal om geïnterneerden niet langer dan nodig onder te brengen in de reguliere afdeling met gedetineerden zonder toegang tot enige zorg.
Tegelijkertijd moet hij zich minstens vergewissen van voldoende veiligheids- en zorggaranties, voor zolang een geïnterneerde door objectieve omstandigheden (nog) niet op vleugel F en -uiteindelijk- een FPC kan worden geplaatst.
De fysieke integriteit van appellant als geïnterneerde is bovendien in het geding, omdat een verblijf onder gedetineerden de gezondheid van een per definitie psychisch kwetsbare gedetineerde in de regel eerder kwaad dan goed doet en zij in de praktijk ook slachtoffer dreigen te worden van gedetineerden met verkeerde intenties.
De beroepscommissie stelt vast dat appellant als geïnterneerde reeds meer dan een jaar onder IBVR staat. Hoewel er bij eerdere hernieuwingen eerder versoepelingen werden toegekend en hij bovendien op de zorgafdeling verbleef met toegang tot bepaalde activiteiten, is daar thans geen sprake van. Dit klemt des te meer omdat de nieuwe incidenten waarvan sprake in de PI Antwerpen op zich bezwaarlijk kunnen worden gekwalificeerd als nieuwe elementen die een voortdurende bedreiging voor de veiligheid uitmaken in de zin van artikel 118 basiswet.
Hoewel de eisende houding van appellant uiteraard niet gepast is en er gelet op zijn voorgeschiedenis voorzichtigheid geboden is, verantwoorden de recente concrete gedragingen en omstandigheden geenszins dergelijk zwaar regime die beroepsindiener als geïnterneerde opnieuw gedurende twee maanden volledig isoleert in de gewone cellulaire afdeling van de gevangenis van Antwerpen.
Tot slot is het vanzelfsprekend dat een streng regime met maatregelen die tot sociaal isolement leiden, onverenigbaar met een gunstige evolutie van de psychische toestand van appellant.
Het loutere feit dat de directie verkeerdelijk het standaardformulier inzake een medisch advies bij een plaatsing aan de psychiater voorlegde, brengt niet met zich mee dat er sprake is van een schending van artikel 118 §7 van de basiswet inzake de vereiste van een psycho-medisch verslag bij een hernieuwing.
Er rust een verantwoordelijkheid op het inrichtingshoofd en a fortiori op de directeur-generaal om geïnterneerden niet langer dan nodig onder te brengen in de reguliere afdeling met gedetineerden zonder toegang tot enige zorg.
Tegelijkertijd moet hij zich minstens vergewissen van voldoende veiligheids- en zorggaranties, voor zolang een geïnterneerde door objectieve omstandigheden (nog) niet op vleugel F en -uiteindelijk- een FPC kan worden geplaatst.
De fysieke integriteit van appellant als geïnterneerde is bovendien in het geding, omdat een verblijf onder gedetineerden de gezondheid van een per definitie psychisch kwetsbare gedetineerde in de regel eerder kwaad dan goed doet en zij in de praktijk ook slachtoffer dreigen te worden van gedetineerden met verkeerde intenties.
De beroepscommissie stelt vast dat appellant als geïnterneerde reeds meer dan een jaar onder IBVR staat. Hoewel er bij eerdere hernieuwingen eerder versoepelingen werden toegekend en hij bovendien op de zorgafdeling verbleef met toegang tot bepaalde activiteiten, is daar thans geen sprake van. Dit klemt des te meer omdat de nieuwe incidenten waarvan sprake in de PI Antwerpen op zich bezwaarlijk kunnen worden gekwalificeerd als nieuwe elementen die een voortdurende bedreiging voor de veiligheid uitmaken in de zin van artikel 118 basiswet.
Hoewel de eisende houding van appellant uiteraard niet gepast is en er gelet op zijn voorgeschiedenis voorzichtigheid geboden is, verantwoorden de recente concrete gedragingen en omstandigheden geenszins dergelijk zwaar regime die beroepsindiener als geïnterneerde opnieuw gedurende twee maanden volledig isoleert in de gewone cellulaire afdeling van de gevangenis van Antwerpen.
Tot slot is het vanzelfsprekend dat een streng regime met maatregelen die tot sociaal isolement leiden, onverenigbaar met een gunstige evolutie van de psychische toestand van appellant.