TUCHT - RECHTEN VAN VERDEDIGING - GETUIGEN - MOTIVERING - SANCTIE
De klacht is gericht tegen een tuchtbeslissing waarbij ten aanzien van klager een bijzondere tuchtsanctie werd opgelegd, namelijk het verbod om deel te nemen aan de gemeenschappelijke wandeling gedurende één week.
Het is de Klachtencommissie niet duidelijk welk onderzoek de directeur verricht heeft om de feiten zoals weergegeven in het RAD voor bewezen te houden. Ter zitting van de Klachtencommissie wordt door de directeur aangegeven dat de getuige na de tuchtrechtelijke hoorzitting buiten de aanwezigheid van klager werd gehoord en dat de inhoud niet aan klager werd meegedeeld. Het algemeen beginsel van recht van verdediging geldt nochtans ook in tuchtzaken en houdt in dat een tuchtstraf pas kan worden opgelegd nadat de betrokkene de gelegenheid heeft gekregen zich nuttig te verdedigen ten aanzien van de tegen hem ingebrachte beschuldigingen. Ook uit de Basiswet blijkt duidelijk dat de directeur, indien zij besluit een getuige te horen, dit dient te doen in aanwezigheid van de gedetineerde. Gelet op de schending van het algemeen beginsel van het recht van verdediging oordeelt de Klachtencommissie dat de beslissing niet verantwoord is naar recht.
Bovendien stelt de Klachtencommissie vast dat een bijzondere tuchtsanctie werd opgelegd. De Klachtencommissie wijst op de Basiswet, waarin duidelijk wordt voorgeschreven dat een bijzondere tuchtsanctie enkel kan worden opgelegd mits er een verband is met de aard of de omstandigheden van de tuchtrechtelijke inbreuk. Naar het oordeel van de Klachtencommissie wordt in de motivering van de tuchtbeslissing niet aangetoond welk verband er bestaat tussen de tuchtrechtelijke inbreuk en de gekozen sanctie, noch of er überhaupt enig verband bestaat tussen de tuchtrechtelijke inbreuk en de gekozen sanctie. Ook op dit vlak voldoet de bestreden beslissing niet aan de voorwaarden die door de toepasselijke regelgeving worden opgelegd.
Klacht is gegrond.
De klacht is gericht tegen een tuchtbeslissing waarbij ten aanzien van klager een bijzondere tuchtsanctie werd opgelegd, namelijk het verbod om deel te nemen aan de gemeenschappelijke wandeling gedurende één week.
Het is de Klachtencommissie niet duidelijk welk onderzoek de directeur verricht heeft om de feiten zoals weergegeven in het RAD voor bewezen te houden. Ter zitting van de Klachtencommissie wordt door de directeur aangegeven dat de getuige na de tuchtrechtelijke hoorzitting buiten de aanwezigheid van klager werd gehoord en dat de inhoud niet aan klager werd meegedeeld. Het algemeen beginsel van recht van verdediging geldt nochtans ook in tuchtzaken en houdt in dat een tuchtstraf pas kan worden opgelegd nadat de betrokkene de gelegenheid heeft gekregen zich nuttig te verdedigen ten aanzien van de tegen hem ingebrachte beschuldigingen. Ook uit de Basiswet blijkt duidelijk dat de directeur, indien zij besluit een getuige te horen, dit dient te doen in aanwezigheid van de gedetineerde. Gelet op de schending van het algemeen beginsel van het recht van verdediging oordeelt de Klachtencommissie dat de beslissing niet verantwoord is naar recht.
Bovendien stelt de Klachtencommissie vast dat een bijzondere tuchtsanctie werd opgelegd. De Klachtencommissie wijst op de Basiswet, waarin duidelijk wordt voorgeschreven dat een bijzondere tuchtsanctie enkel kan worden opgelegd mits er een verband is met de aard of de omstandigheden van de tuchtrechtelijke inbreuk. Naar het oordeel van de Klachtencommissie wordt in de motivering van de tuchtbeslissing niet aangetoond welk verband er bestaat tussen de tuchtrechtelijke inbreuk en de gekozen sanctie, noch of er überhaupt enig verband bestaat tussen de tuchtrechtelijke inbreuk en de gekozen sanctie. Ook op dit vlak voldoet de bestreden beslissing niet aan de voorwaarden die door de toepasselijke regelgeving worden opgelegd.
Klacht is gegrond.